Nu weer internetverbinding

Eindelijk weer een verbinding met het internet. Gisteren was ik juist bezig met het maken van een verslagje voor het internet toen het hele telefoonverkeer en internet hier plat ging voor een hele dag.

Ok..
We zijn dus afgelopen zondag naar Pakaliba gereisd. Ik zal vandaag nog fotos mailen .. maar wanneer je zag hoe hoog onze auto was opgeladen.. er lag een meter boven op de auto.
Bepakt en bezakt zijn we naar Pakaliba gereden.

Na een uur of 8 ...een gedeelte van de weg was echt in een heel slechte conditie arriveerden we er.
De hele familie van Ebrima stond al uren op de weg op de uitkijk.
Iedereeen was echt superblij dat we er eindelijk waren.

De meiden werden gelijk in beslag genomen door de vele kinderen en na een wat aarzelende kennismaking was het ijs gebroken.

Voor Marjolein en Vivianne was het deze keer echt terug naar basic. Plassen op een gat in de grond, douchen met een bekertje en een ememr koud water, geen electriciteit... wat betekent dat het om zeven uur s avonds pikkedonker is. ZaklamEpen zijn dan ook onontbeerlijk hier.

Maar ook voor mij was het even flink afzien deze keer. Toen ik na het douchen in het schemer mij kamer inliep zat er een grote rat midden op mijn bed. Na een flinke gil rende hij weg .. maar onder mijn bed.
Ik had het gewoon evcn niet meer.
Ebrima verzekerde mij dat hij echt niet zou komen wanneer wij in de ruimte zou zijn... maar niets is minder waar.

Heel de nacht hebben we op ratten gejaagd. Ze liepen over de muur naar het plafond en vielen dan op de grond. We hebben er 4 naar buiten gejaagd.
Gelukkig sliepen de meiden in een andere ruimte waar er geen zaten.
Maar aangezien er er bij ons een gat in het dak zat.. kwamen ze steeds weer binnen.

Maandagochtend.. na een zeer gebroken nacht was de officiele overhandiging van de schoolspullen. Hierbij waren twee journalisten, van krant en tv aanwezig. En alle kinderen van school hadden zich om ons heen verzameld. Het hoofd van de school had een mooie speech.. en de overdracht van de uniformen voor de staf en de kinderen, de schoolmaterialen en de donaties voor dak, toilet en omheining werden uitgebreid vernoemd. Echt een heel indrukwekkende gebeurtenis. Het dak was inmiddels af... en we hebben heel wat fotos gemaakt. De uniformen voor de kinderen welke nu naar school kunnen hebben we op school gelaten en we zijn dinsdags terug gegaan om de kinderen te voorzien van een uniform om in september te kunnen starten. Echt super .. ook hier hebben we weer fotos van gemaakt.

Maandagmiddag zijn we naar Soma gereden .. eerste prioriteit.. rattenvallen kopen. Maar ook drinken en eten. Soma ligt op 52 km. afstand en is de eerste plek waar je echt iets kunt kopen.

Bij terugkomst in Pakaliba hebben we gelijk de rattenvallen gezet. En een half uur later zat de eerste rat er al in. We waren net terug in Pakaliba toen er een moeder in tranen naar ons toekwam. Of we met haar zoontje naar het ziekenhuis konden rijden. Hij had een kraaltje in zijn oor .. ze hadden al vanalles geprobeerd tot bloedens toe.
Ok.. weer in de auto... en om 25 km. te rijden naar het dichtstbijzijnde kliniekje hadden we maar liefst 2 uur nodig. Wat een weg.. of beter gezegd.. wat een gaten..

De arts daar was een heel jong mannetje van net 20.. wel heel behulpzaam en hij rekende 1 DAL. voor ons om te betalen (2,5 cent).

's Nachts was het weer rattenjagen. Totaal hebben we er die nacht 6 gevangen. Gelukkig geen meer op mijn bed gezien.. maar wel keutels.. dus ze waren er wel.

Dinsdags hebben we de kinderen geselecteerd om naar school te gaan. Wel heel moeilijk.. wie wel en wie niet. Maar uiteindelijk hebben we het dorpshoofd laten helpen. Hij kent de families het beste en weet wie het echt financieel heel moeilijk heeft.

Dinsdag namiddag hebben wat gewandeld.. en de meiden hebben veel gespeeld met de kinderen daar. 's Avonds hebben we een heelleuk feest gehad voor ons .. met lekker eten .. veel traditioneel dansen ... echt super leuk dat ze dit voor ons georganiseerd hadden.

Na weer een nacht ratten jagen .. zijn we woensdag in de vroege ochtend begonnen aan de terugweg. Ik zeg begonnen.. we waren amper 20 km onderweg toen er veel rook uit de auto kwam van voor en van achter.
We zijn gestopt en konden daarna echt niet meer rijden. De topcylinder en de cascet (schrijf ik dat zo??) was kapot en we stonden in de middle of nowhere in het bos.
Ebrima is bij een motorrijder achterop gegaan naar het volgende om hulp te halen.. maar dat was 15 km verderop.
Ik ben met 4 meisjes (we hebben ook nog 2 meisjes uit Pakaliba mee naar hier genomen (vriendinnetjes van de meiden).. achter gebleven in het bos. Wel riskant.. Het stikte er van de hyena's, wolven, beren en babboos (wilde apen). Na een minuut of 10 stopte er een auto met 2 mannen. Ze waren heel aardig en keken naar de auto. Ook zij constateerden dat ze een vrouw met vier meisjes niet zo konden laten staan. Dus touw gezocht en gesleept naar het volgende dorp.
Ebrima kwam net het dorp daar uit met hulp toen wij het dorp al inkwamen. Hij was heel verbaasd en trots dat ik de auto had laten stoppen om ons te helpen. Maar eerlijk gezegd was ik ook best wat bang daar in dat bos. Misschien dat de mannnen dat ook wel gezien hadden en me daarom geholpen hadden...

De auto was echt kapot.. en kon ook in het dorp niet gemaakt worden. Gelukkig werkt Ebrima voor Gamtel.. en is er vanuit Soma (nog eens een 20 km.) verderop een auto gekomen en zijn we weer gesleept naar Soma.
Na heel lang wachten in verschrikkelijke hitte kwamen ze ook hier tot de constatering dat het niet te maken was omdat de onderdelen er niet waren.
Wat nu dachten we.. We hebben de auto uiteindelijk achter gelaten en zijn per gelli gelli terug gereisd.
Ik zal jullie de details besparen .. maar de meiden waren doodop en willen noooooooooooiiiit meer per gelli gelli reizen.
Echt afzien.. maar ze hebben zich er super doorheen geslagen.
Om 8 uur s avonds kwamen we stijf van het rode stof, doodop terug aan bij het hotel in Bakau. Wat een dag...
Marjolein is nu nog steeds doodmoe.. en heeft geen puf om iets te doen en slaapt steeds weer.

Ik had de laatste dag al heel veel pijn in mijn enkel.. en zag een tweetal gaten in mijn enkel. Maar door alle autotroubles heb ik gewoon doorgedaan. 's Nachts begon het wel echt pijn te doen .. en donderdag ben ik met Ebrima naar het ziekenhuis geweest.
Mijn hele enkel was ontstoken, rood en blauw.. en er zat een gat in.
De arts zei dat ik of was gebeten door een rat of door een spin. Gelukkig heb ik het niet gezien.
Ik heb een giga berg medicijnen gekregen en moet nu dagelijks terug om het te laten reinigen.

Donderdag hebben we verder gerust.. de meiden gezwommen en niet veel meer gedaan.
Gisteren zijn we naar het strand geweest.. en ook nog veel gerust. We zijn bekaf nog..
De auto.. ja die staat nog steeds in Soma. De eigenaar is er donderdag heen gegaan en gisteren weer terug gekomen... nog niet gerepareerd...

Kortom .. spullen afgeleverd.. alles is weer ok... Zo nu snel even afronden en dan weer even naar de kliniek voor mijn voet..
Groetjes uit een zeer warm Bakau.
Harriette